تاریخچه دره بید

تاریخچه روستای دره بید فریدن روستای دره بید همانطور که از نامش

  پیداست قریه ای بوده واقع در دره ای سر سبز و  پر از درخت وحشی بید و محل آن در هشت  کیلومتری شمال منطقه فعلی روستا بوده که ساکنین آن در یک قلعه ای زندگی می کردند که بواسطه برج و بارو از آن محافظت می شده   و برای  اینکه از شر دشمنان در امان باشد این قلعه را بر روی یک تپه بناکرده  بوده وخاطر اینکه در بالای این روستا یک دره سر سبز و پر از چشمه های گوارا و معدنی بوده مقداری از این آب چشمه ها  را بواسطه لوله های سفالی که به آنها گنگ می گفتند لوله کشی کرده بودند و از کیلومترها بالاتر به داخل روستا آورده بودند و در اصطلاح امروز از سیستم آب لوله کشی بهره مند بودند که کاملا هم بهداشتی و سالم بوده  که آثار این لوله های سفالی تا چندین سال پیش هم موجود بوده و ساکنین این روستا بعد از اینکه اسلام وارد سرزمین ایران می شود بدین مبین اسلام در می آیند و حتی تا زمانولایت عهدی امام رضا نیز در همان جا ساکن بودند که تعدادی از  سکه های ضرب شده در آن زمان  نیز چند سال پیش در محل قدیمی آنجا یافت شده و قبرهای قدیمی آنها نیز هنوز همان جا وجود دارد که نشان از مسلمان بودن آنها می باشد اما بر اثر شرایط اقلیمی و یا حملیه دشمنان آن روستا از بین رفته و مردمان آن نیز از آنجا کوچ کرده و به محل فعلی روستا   آمده اند و با آمدنشان نیز قناتی حفر کردند که سر چشمه آن در کنار محل قدیم روستا بوده و آنها توانسته بودند آب آن را در فاصله هشت کیلومتر پایین تر و در همان جای جدیدی که سکنا گزیده بودند برون بیاوند که هم برای آب شرب از آن استفاده می کردند  هم برای کشاورزی  تا اینکه   در زمان شاه عباس اول تعدادی از خوانین خراسان که اصلییتی عرب داشتند به این روستا تبعید می شوند و بواسطه اینکه از تمکن مالی بالایی برخوردار بودند اقدام به ساخت عمارتی بزرگ دارای هفت طبقه می کنند که این ساختمان بسیار مجلل و به سبک معماری دوران صفویه با مصالحی از آجر و ساروج  ساخته می شود و در اطراف آن دیوارهای بلند با برج و بارو جهت محافظت از دست دشمنان ساخته می شود و تمام ساکنین روستا به داخل این قلعه برده می شوند که کاملا محافظت شده بوده و ساکنین آن می توانستند ماهها بدون اینکه از قلعه خارج شوند بدون هیچ مشکلی به  زندگی ادامه دهند و خلاصه اینکه  بواسطه همین مهاجرین این روستا از رونق خوبی برخوردار می شود و کشاورزی آن نیز پیشرفت قابل ملاحظه ای می کند و بیشتر روستاهای اطراف آن نیز تحت حاکمیت این روستا در می آیند بطوریکه حکومت محلی آن قصد تصرف توابعی از اصفهان را می کند و در زمان حکومت ظله سلطان قاجار به اصفهان حمله و  داعی حکومت می کنند  اما  بدلیل اینکه  قشون حکومت اصفهان مجهز به توپ و ارابه بودند آنها را از نزدیکی نجف آباد امروزی وادار به عقب نشینی می کنند و تا نزدیکی روستا عقب می رانند و با  توپ به روستا حمله می کنند و ساختمان بزرگی   که در وسط قلعه بوده را تخریب می کنند که از آثار بجا مانده از تخریب  گلوله های سربی این توپها تا چند سال پیش نیز نزد تعدادی از خانواده ها موجود بوده و با این شکست قدرت آنها رو به کاهش پیدا می کند و تا اینکه در زمان پهلوی بدلیل اینکه رضاخان حکومت های محلی را از بین برد  و  قدرت آنها نیز کاهش پیدا می کند  بیشتر این افراد  از این روستا به مناطقی از جمله خوزستان و شیراز مهاجرت می کنندد و تعداد کمی از آن خاندان در روستا باقی می مانند  و امروزه نیز یکی از نواده گان آن خوانین هنوز در ساختمان باقیمانده از آن زمان مشغول زندگی می باشد.